Τι μπορώ να κάνω αν η κόρη μου κρατά όμηρα τα εγγόνια μου;

Η οικογένεια είναι μια από τις πιο σημαντικές και ανταποδοτικές σχέσεις που πρέπει να έχετε και να διατηρήσετε. Ωστόσο, η ζωή συμβαίνει και μερικές φορές τα μέλη της οικογένειας αποξενώνονται από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτή η πραγματικότητα υποστηρίζεται επιστημονικά από έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον Karl Pillemar, έναν οικογενειακό κοινωνιολόγο. Τα ευρήματα της μελέτης, που αναφέρθηκαν στους Los Angeles Times (2021), δήλωσαν ότι το 25%, ή 1 στους 4 Αμερικανούς ενήλικες, είναι αποξενωμένοι από τις οικογένειές τους. Αυτό γίνεται γρήγορα ένα ανησυχητικό μοτίβο και μπορεί να βρεθεί μία από αυτές τις διαλυμένες σχέσεις μεταξύ των γονιών και των ενήλικων παιδιών τους. Η αποξένωση ενός γονέα από τα ενήλικα παιδιά του συχνά σημαίνει αποξένωση από τα εγγόνια τους.

Τα ερωτήματα που ελπίζει να απαντήσει αυτό το άρθρο είναι πώς αντιμετωπίζουν οι παππούδες να μην βλέπουν τα εγγόνια τους και πώς μπορούν να επανασυνδεθούν με τα αποξενωμένα εγγόνια τους όταν το ενήλικο παιδί τους κρατά το Grandkids Hostage Estrangement.

Holding Grandkids Hostage Estrangement:

Αποξένωση παππού και γιαγιάς

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι συχνά ενθουσιασμένοι με τη γέννηση των εγγονών τους και επιθυμούν να παίξουν ρόλο στη ζωή τους. Το βλέπουν ως άλλη μια ευκαιρία ανατροφής και μια ακόμη ευκαιρία να διορθώσουν κάποια λάθη του παρελθόντος. Ωστόσο, αυτή η συλλογιστική δεν προμηνύεται καλά για τα ενήλικα παιδιά τους, που θέλουν κυριαρχία και όρια στην ανατροφή των παιδιών τους.

Η αποξένωση του παππού και της γιαγιάς συμβαίνει όταν οι παππούδες αποξενώνονται από τα εγγόνια τους, είτε σωματικά είτε ψυχικά. Τα εγγόνια δεν αποφασίζουν να αποξενωθούν από τον παππού και τη γιαγιά τους, αλλά αυτό γίνεται από τους γονείς τους. Αυτή η πράξη κάνει τους παππούδες και γιαγιάδες να λείπουν από τη ζωή των εγγονών τους.

Τι είναι το Holding Grandkids Hostage Estrangement

Μερικοί γονείς χρησιμοποιούν την απειλή της αποξένωσης των παιδιών τους από τους παππούδες τους ως διαπραγματευτική τακτική για να τελειώσουν. Ως αποτέλεσμα, τα εγγόνια κρατούνται ως όμηροι από τους γονείς τους έως ότου οι παππούδες και γιαγιάδες ικανοποιήσουν κάποια από τα αιτήματά τους. Αυτό είναι λυπηρό, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα οι παππούδες, καθώς οι γονείς έχουν τον πλήρη έλεγχο. Αυτή η αποξένωση ομηρίας εγγονιού μπορεί να κάνει τους παππούδες και τις γιαγιάδες να κάνουν ό,τι απαιτούν τα ενήλικα παιδιά τους για να έχουν μια σχέση παππού και εγγονιού, ακόμη και εις βάρος τους.

Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν είναι σωστό ή εντάξει για τους παππούδες να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των ενηλίκων παιδιών τους μόνο και μόνο για να μπορούν να δουν τα εγγόνια τους. Μερικές από αυτές τις απαιτήσεις μπορεί να κυμαίνονται από χρήματα, αλλαγή συμπεριφοράς, υπογραφή εγγράφων κ.λπ. Η απάντηση στην ερώτηση αν αξίζει τον κόπο είναι να μπορείς να διακρίνεις μεταξύ εγωιστικών και γνήσιων απαιτήσεων. Οι εγωιστικές απαιτήσεις θα συνεχίσουν να εμφανίζονται χωρίς τέλος και οι παππούδες και οι γιαγιάδες θα πρέπει πάντα να λυγίζουν στη θέληση των παιδιών τους. Για να διορθώσετε αυτό το πρόβλημα, η εκ νέου ενασχόληση με γιους ή κόρες μπορεί να μην είναι αρκετή. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες ίσως χρειαστεί απλώς να μάθουν πώς να το αντιμετωπίζουν.

Τι προκαλεί την αποξένωση των παππούδων

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που ευθύνονται για αυτή τη ρήξη της σχέσης, σκόπιμα ή μη. Το πρώτο είναι η μετακίνηση των παιδιών μακριά, που δυσκολεύει την επαφή μεταξύ παππού και γιαγιάδων και εγγονιών. Μπορεί επίσης να προέρχεται από διαφωνίες με γιους, κόρες ή τους συντρόφους τους ή από διαφορετικές απόψεις και απόψεις για τη ζωή. Επιπλέον, το παιδικό τραύμα, το σπασμένο σπίτι ή η αντιπάθεια μπορεί επίσης να προκαλέσει αυτή τη μορφή αποξένωσης.

Το συναίσθημα της αποξένωσης βαραίνει πολύ στις καρδιές των παππούδων και των γιαγιάδων, επομένως είναι συχνά πρόθυμοι να κάνουν κάθε προσπάθεια μόνο και μόνο για να είναι μέρος της ζωής των εγγονιών τους. Ωστόσο, αυτή η ανάγκη μπορεί να εκμεταλλευτεί ορισμένοι γονείς και τα εγγόνια τους που κρατούνται όμηροι από αυτούς.

Πώς να αντιμετωπίσετε όταν τα εγγόνια κρατούνται όμηροι

Υπάρχουν κάποιες σχέσεις που είναι δύσκολο να επιδιορθωθούν. Με παρόμοιο τρόπο, ορισμένοι παππούδες και γιαγιάδες δεν θέλουν να βρίσκονται σε κατάσταση αποξένωσης ως όμηρου ενός εγγονού. Το να βυθίζεστε σε αυτολύπηση ή απέχθεια δεν θα βοηθούσε να ξεπεράσετε αυτήν την απώλεια.

Ο μηχανισμός αντιμετώπισης είναι σημαντικός και μπορεί να έχει διάφορες μορφές, μερικές από τις οποίες θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Ζητήσετε βοήθεια

Το να ζητάς βοήθεια δεν είναι επίδειξη αδυναμίας, αλλά τρόπος αντιμετώπισης της θλίψης. Αυτό το είδος βοήθειας μπορεί να προέλθει από έναν επαγγελματία, έναν θεραπευτή ή μια αξιοσέβαστη προσωπικότητα όπως ο πάστορας σας. Το άνοιγμα σε αυτούς τους ανθρώπους για την απώλειά σας θα ελαφρύνει την καρδιά και τη θλίψη σας. Μπορείτε επίσης να βρείτε έναν τρόπο να επανασυνδεθείτε με τα παιδιά και τα εγγόνια σας αλληλεπιδρώντας μαζί τους.

Έχετε ένα περιοδικό

Δεν υπάρχει όριο ηλικίας για την κατοχή περιοδικών. Οι παππούδες μπορούν επίσης να κρατήσουν ένα. Το να έχετε ένα ημερολόγιο και να γράφετε σκέψεις ενώ σκέφτεστε τα εγγόνια σας είναι απόδειξη ότι πάντα τα σκεφτόσασταν. Μπορεί να το δουν κάποια στιγμή και να το λατρέψουν.

Βρείτε ένα χόμπι

Το κλάμα για το χυμένο γάλα δεν αλλάζει ή δεν θα αλλάξει την κατάσταση. Η ειρήνη με αυτήν την απώλεια είναι ο μόνος τρόπος για να σώσετε την ψυχική και συναισθηματική σας ευημερία. Το να βρείτε ένα χόμπι ή να αναθρέψετε ένα παλιό και να ρίξετε την ενέργειά σας σε αυτό, είναι ένας από τους τρόπους αντιμετώπισης αυτής της απώλειας. Αυτό θα πάρει το μυαλό σας από αυτό που έχετε ελάχιστο έως καθόλου έλεγχο.

Αναζητήστε μια ομάδα υποστήριξης

Η δυστυχία αγαπά την παρέα. Δεν έχουν όλοι αυτή την τέλεια ζωή ή σχέση. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσεις να είσαι σκληρός με τον εαυτό σου. Η διατήρηση μιας σχέσης είναι δύσκολη και υπάρχουν στιγμές που τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι περνούν μια παρόμοια κατάσταση θα βοηθήσει να απαλύνει λίγο τον πόνο. Σε αυτήν την ομάδα υποστήριξης, θα μπορείτε να μοιράζεστε ανοιχτά τα συναισθήματά σας χωρίς κρίση και να ακούτε τους άλλους. Θα χρησιμεύσει ως συνεδρία ομαδικής θεραπείας για θεραπεία.

Εξαιρετικοί τρόποι με τους οποίους οι γιαγιάδες και οι παππούδες μπορούν να ξανασυναντηθούν με τα εγγόνια τους

Δεν είναι όλες οι καταστάσεις αποξένωσης ως ομήρων εγγονών, με κάποιες που αξίζει να διασωθούν και να ξαναχτιστούν. Το πρώτο βήμα για την εκ νέου δέσμευση είναι ο προβληματισμός και η εύρεση της αιτίας της διακοπής της σχέσης. Κατανοώντας αυτό, ως παππούς και γιαγιά, μπορείτε να βελτιώσετε τη σχέση με την κόρη ή τον γιο σας και να γίνετε μέρος της ζωής του εγγονού σας. Με αυτές τις συμβουλές που αναφέρονται παρακάτω, μπορείτε να επανασυνδεθείτε με τα εγγόνια σας βελτιώνοντας τη σχέση τους με τους γονείς τους.

Ενεργή Επικοινωνία

Επικοινωνήστε με τα ενήλικα παιδιά σας και ακούστε τα με προσοχή. Μεταφέρετε τα συναισθήματά σας σε αυτούς και ακούστε τα δικά τους. Αυτή η συνεδρία μπορεί να διευκολυνθεί από έναν σύμβουλο ή έναν θεραπευτή ή μόνο μέσα στην οικογένεια. Προσπαθήστε για κατανόηση στο τέλος. Ζητήστε συγγνώμη ή αλλάξτε συμπεριφορά εάν χρειάζεται.

Τα όρια πρέπει να γίνονται σεβαστά

Πρέπει να καταλάβετε ότι τα εγγόνια σας είναι τα πρώτα παιδιά των γονιών τους πριν γίνουν τα εγγόνια σας. Ο ρόλος σας στη ζωή τους θα πρέπει να περιορίζεται στα όρια που θέτουν οι γονείς τους, καθώς είναι οι κηδεμόνες τους. Αυτό το όριο θα πρέπει με τη σειρά του να γίνει σεβαστό από εσάς.

Τελικές λέξεις

Η αποξένωση από τα αγαπημένα πρόσωπα είναι πάντα δύσκολη και γεμάτη θλίψη. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες συχνά περνούν αυτή τη θλίψη και είναι αβοήθητοι τις περισσότερες φορές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βιώνουν την αποξένωση των εγγονών τους και πρέπει να πληρώσουν κάποιο τίμημα μόνο και μόνο για να είναι παρόντες στη ζωή του εγγονού τους. Σε αυτό το άρθρο, μπορέσαμε να επισημάνουμε πώς να αντιμετωπίσουμε αυτήν την απώλεια και πώς να επανασυνδεθούμε με τα εγγόνια διορθώνοντας διαλυμένες σχέσεις.

αναφορές

Atlas, G. (2021, 28 Νοεμβρίου). Op-Ed: 1 στους 4 ενήλικες είναι αποξενωμένος από την οικογένεια και πληρώνει ένα ψυχολογικό τίμημα. Los Angeles Times.